To the bone.

Witam.
Często oglądamy filmy ale rzadko jest coś godnego polecenia. Fakt, że lubuję się w bardziej dramatycznych ekranizacjach widać po moich recenzjach. Komedia to komedia. Obejrzy się raz, drugi i potem już tak nie bawi. A filmy, które dają do myślenia pozostają w pamięci na dłużej. Warto obejrzeć je po raz kolejny. Uwielbiam wracać do dobrych filmów, ale wiadomo po pewnym czasie.
Dziś chcę wam opowiedzieć kilka słów o filmie ,,Aż do kości". Zapraszam!

Poznajemy 20-letnią Ellen. Po raz kolejny trafia na terapię związaną z anoreksją. Czy uda jej się przezwyciężyć swoją chorobę? Sami sprawdźcie i zobaczcie!
(Uwaga drastyczne zdjęcia!)

Podoba mi się sposób przedstawienia tematu. Nie jest to zrobione w sposób, kopiuj-wklej. Dramat pokazuje prawdziwe oblicze choroby, nie głodzenie się żeby schudnąć lecz głębszego, dlaczego czegoś takiego się dopuszcza dana osoba.
Ellen to dziewczyna z wieloma problemami. Jedyną otuchę ma tak na prawdę w przyrodniej siostrze.

Prócz Ellen, na terapii jest jeszcze kilka osób. Każda ze swoją wyjątkową historią. Ciekawą postacią jest ich doktor. Dr William Beckham czyli Keanu Reeves. Podchodzi do swoich podopiecznych zarówno w sposób typowy dla doktora jak i stosuje nowoczesne metody.

Ellen czyli Lili Collins. Jak dla mnie genialna aktorka. Gra aktorska to jedna sprawa. Podejście do pracy to drugie. Normalnie jest ona drobnej postawy. Jednak do samej produkcji również schudła. Poprzez to film był bardziej realistyczny. Uważam, że zasługuje na szacunek. Nie każdy podjął by się takiej roli.

Dlaczego uwielbiam ,,To the bone"? Za trafność ujmowanych słów. Ogląda się i wszystko składa się w jedną całość. Nie dodała bym tutaj niczego. Wątki główne jak i poboczne są bardzo ciekawe.
Zakończenie filmu. Nie chcę zdradzać zbyt wiele i psuć wam ciekawości. Potem tylko tyle, że działa na nasz umysł. Po obejrzeniu zakończenia, kilka minut zastanawiałam się nad całością.

Czy jest to film dla każdego? Absolutnie tak. Myślę, że mógłby być nawet oglądany w szkołach. Uważam, że temat anoreksji i bulimii w szkole jest omijany. Z resztą całe wychowanie do życia w rodzinie to jakaś pomyłka. Zamiast uczyć się o tematach potrzebnych nastolatkowi my powtarzamy czym różni się dziewczyna a chłopak... Z charakteru. Brak słów. Dlatego też nie dziwie się, że wiele osób nie rozumie potem tematu anoreksji. Znają tylko utarte regułki.

Dramat dramatem ale całość nie jest wcale nudna. Powiedziałabym nawet, że wiele scen jest na prawdę zabawnych.

xoxo