Wschód słońca na Saharze

Cześć!
Jeśli miałabym ocenić czy warto lecieć do Tunezji, odpowiedź brzmiała by “zależy”. Głównie od tego co chcemy tam robić. Co szczególnie polecam? Zwiedzać Tunezję z fajną zorganizowaną wycieczką. Można oczywiście na własną rękę ale autobus z klimą to skarb. Dzisiaj opowiem więcej o naszym drugim już dniu na Sacharze.

Wstaliśmy o 1.30 w nocy aby zdążyć zjeść śniadanie (to cudowne, że i tak hotel zrobił dla nas tak rano posiłek) oraz na wyjazd w dalszą podróż. Tak jak wcześniej pisałam, jazdy autokarem było na prawdę dużo. Po 1-2 h trafiliśmy nad jezioro Chott el jerid. Jezioro to dużo powiedziane. Jest to dawny słony akwen, kóry wyschnął pozostawiając po sobie niesamowicie wielkie koryto wypełnione solą. Miejsca z solą, cudowne. Sól wyglądała pięknie, jak jakiś popcorn. Szkoda, że było jej tak mało... I do tego przeokromnie wiało. Nie mogłam zrobić sobie, żadnego zdjęcia ponieważ moje włosy ani myślały się uspokoić... Skończyło się ich upięciem. Czas szybko minął i jechaliśmy dalej.

Kolejnym punktem była górska Oaza. Oczywiście za dopłatą... Co mnie wkurzyło. Ponieważ cena wycieczki była spora a potem trzeba było jeszcze dopłacać za punkty, które są obowiązkowe... Niby można nie wziąć udziału no ale no... Szkoda. Bądź co bądź do oazy dojechaliśmy jeepami rajdu dakar (też płatne). Świetne wspomnienia. Zwłaszcza dla osób, które “siedziały” w bagażniku xd Poważnie, czułam się jak jakaś koza wieziona na handel.

Dojechaliśmy do oazy. Miejsce cudowne. Piasek, góry, skały a wśród nich drzewa i małe źródełko. Góry też był wyjątkowe. Wyglądały jakby rzeźbiło je morze! Widać było muszelki. Palmy... Na prawdę warte zobaczenia.

Niestety na koniec spotkała nas typowa, tunezyjska, nie miła sytuacja. Jak się pewnie domyślacie, żebranie i to dzieci. Branie nas na płacz. I tak oto wróciliśmy z trzeba pomalowanymi kamieniami do domu xd Nie chcę więcej znaleźć się w takim miejscu... Mieliśmy dylemat, czy coś kupić i nakręcać wyzysk dzieci czy dać im jednak coś, aby miała ta rodzina za co żyć.

To te muszelki skalne ♥

Po oazie, kolejnym punktem był dalej przejazd jeepami aż do wioski z gwiezdnych wojen. Naprawdę nagrywali tam film Gwiezdne Wojny. Wyglądało to na prawdę niesamowicie. Chociaż szczerze mówiąc my filmu nie oglądaliśmy więc nie cieszyło nas to tak bardzo jak niektóre osoby. I tutaj skusiliśmy się na przejazd quadem. Przeszliśmy wiosnę, w której zamiast podziwiać piękne domki, oglądaliśmy straganiarzy z kamieniami i różami z pustyni. Wyszliśmy, uznaliśmy, że to chyba na tyle i nagle podjechał on. Facet dla, którego byliśmy dosłownie idealnym klientem. Dzień wcześniej nie poszliśmy na quady i trochę było nam żal... Tutaj utargowaliśmy cenę i zjechaliśmy z 30m skarpy piachu. Ja się bałam. Na szczęście Karol nie.

Kolejnym punktem był obiad. Nareszcie bo każdy był już głodny. I zabrali nas do 5 gwiazdkowej restauracji. Gdzie cola kosztowała 10 dinarów. I wiecie co? Tak wydybali od nas kasę, że ludzie nie mieli pieniędzy aby ten sok czy wodę do obiad sobie kupić! Jedzenie było w porządku. Restauracja miała na prawdę piękne wnętrza. Moja architektoniczna dusza bardzo się ucieszyła.

Po obiedzie pojechaliśmy jeszcze na farmę daktyli. Patrząc kilka godzin na sam piasek, miło było wjechać do dżungli pełnej palm a właściwie daktylowców. Byliśmy na gospodarstwie gdzie pokazano nam jak się dba o daktyle, jak się je zbiera (chłopak wspiął się przy nas na palmę!). Na koniec mieliśmy mały poczęstunek i możliwość skorzystania z ich sklepiku z pamiątkami. I te pamiątki były świetne. Przepyszne kremy daktylowe, kawy, olejki... Coś pięknie. Ale tak jak wspomniałam, wiele osób nie miało już pieniędzy. My zdecydowaliśmy się na zakup karmelu z daktyli. Ostatnio go wykończyliśmy. Pyszny.

Po tej atrakcji, kierowaliśmy się już w stronę naszych hoteli. Ale podróż było jeszcze bardzo długa. Na atrakcjach byliśmy średnio max godzinę, natomiast pomiędzy atrakcjami średnio 4h jazdy. Na wieczór dojechaliśmy do Kairuan. Liczyłam na zwiedzanie meczetu, ale nie! Zabrano nas na pokaz dywanów. “Kup pani dywana” “kupi kupi”... starali się nas naciągnąć ile mogli. Oczywiście nikt się nie skusił bo jak wgl coś tak wielkiego przewieźć samolotem? I wcale nie było tanio. “Kupi pani, tanio, tanio, 200 euro.” Miałam po tym duży niesmak. Poczułam się po prostu oszukana. Następnie znowu kilka godzin jazdy i rozwiezienie po hotelach.

To jedyne zdjęcie i jedyne co widzieliśmy w postaci meczetu.

Pamiętacie jak ostatnio wspominałam o domach wielopokoleniowych? Tutaj również możecie je zauważyć. Niestety wygląda to jak wiecznie niedokończona budowa. Aspekty estetyczne tutaj zanikły.

Jak podobała wam się nasza przygoda na Saharze? Czy warto? Myślę, że tak bo już tam nie wrócę. Ale po powrocie miałam lekką myśl, że zmarnowałam dzień na basanie na all inclusive, dopłaciłam dobrego tysiaka i siedziałam dużo czasu w trasie... Ale minął rok a ja wciąż wspominam ten wyjazd i Saharę.

A wy byście się zdecydowali? A może byliście? Dajcie znać co myślicie o tych sytuacjach.
Do zobaczenia!
Angelika